Kan een hond wel emoties en bewustzijn hebben?
Binnen de psychologie als wetenschap is de aanname dat dit inderdaad het geval is, lange tijd taboe geweest. Het was vroeger volgens veel psychologen niet verantwoord om honden menselijke gevoelens en overwegingen toe te schrijven. We hebben er geen directe toegang toe, was het argument, en praten over dingen die je niet kunt bewijzen, heeft in de wetenschap geen zin. Volgens deze stroming van het behaviorisme is gedrag (behavior) het enige wat je wetenschappelijk kunt bestuderen.
Als je echter aan mensen vraagt of ze denken dat hun hond emoties heeft, zegt het merendeel volmondig ‘ja’. Uitspraken als: Als mijn hond naar de postbode gromt is hij boos; Wanneer ik thuiskom begroet mijn hond mij vol blijdschap; Wanneer ik een paard tegenkom, kruipt mijn hond angstig achter mijn benen, doen mensen voortdurend over hun honden.
Dat een hond emoties heeft, is inmiddels bijna gemeengoed. Maar dan zijn er nog steeds mensen die wel erkennen dat honden emoties hebben, maar er toch geen bezwaar tegen hebben een hond een slipketting, halsband of gentle leader om te doen. En hoewel honden anders met emoties om zullen gaan dan wij – ze zullen er vermoedelijk geen betekenis aan geven zoals wij dat kunnen doen – sluit ik mij aan bij de stroming die vindt dat we ervan uit moeten gaan dat honden hier een zeker besef van hebben en dat hun welzijn in het geding komt als we dat niet doen.