Objectief/subjectief kijken naar gedrag
Door je heel erg te richten op het verklaren van het gedrag en alleen objectief naar het gedrag te kijken, wat veelal gedaan wordt, mis je de context en de achterliggende emotie en kun je er dus feitelijk geen betekenis aan geven.
Vanuit het behaviorisme (een denkrichting die in introductieles 3 nader wordt verklaard) wordt gedrag voornamelijk bestudeerd door het objectief te observeren. Hieruit ontstaan interpretaties van bepaald gedrag puur als reactie op een geïsoleerde prikkel van buitenaf. In combinatie met de dominantietheorie betekent dit bijvoorbeeld dat men zegt ‘als de staart van de hond hoog is, dan is hij dominant. Is de staart laag, dan is hij onderdanig’. Of ‘door weg te kijken geeft hij een kalmerend signaal af’.
Door je heel erg te richten op objectief kijken naar gedrag (wat je op een hondenschool leert), loop je dus het gevaar de hond zelf uit het oog te verliezen, voorbij te gaan aan de intentie en het gevoel van het dier. Het is dus van belang om subjectief te gaan leren kijken. Het is dus van belang om te leren vanuit gevoel te gaan waarnemen en de hele context mee te nemen.